Zoek in ons archief op
naam, trefwoord of datum:
TAKE A WALK ON DESIGN SIDE
Stadswandeling: ‘Het eetbare landschap'
Zondag 29 december, 13.00 uur
Aantal wandelaars: 12 - 18 personen
Vertreklocatie: hal aan de voorzijde van het Centraal Station,
onder de Sunny Cloud van John Körmeling (2013)
Duur van de wandeling: 90 - 120 minuten.
Aankomstlocatie: Gerard Scholtenstraat 98b, Rotterdam
Drankje bij aankomst: eigen merk glühwein van Designplatform Rotterdam
Een stadswandeling, geleid door Césare Peeren, die het publiek wil laten zien dat het ook in de stad mogelijk is om transformatie te bereiken wat betreft mobiliteit. Wonen, werken en ontspannen zouden moeten kunnen op telkens een fietsafstand van maximaal 15 minuten.
Wandelaars zijn uitgenodigd om mee te doen met koken van een volksdiner en na te praten en te genieten van het diverse gezelschap dat hier doorgaans al wekelijks aan mee doet.
Césare Peeren studeerde af in 1997 en richtte samen met Jan Jongert 2012 Architecten op, nu Superuse Studios. Die oprichting gebeurde destijds op de locatie waar deze wandeling eindigt. Binnen deze internationaal uitgevouwen ontwerpgemeenschap ligt zijn focus op telkens nieuwe locaties. Vandaar dat zijn plek de titel heeft van Superuse on site (S.o.s.).
Zijn afstudeerprogramma is de blueprint geworden van de plek die Peeren inneemt binnen Superuse Studios. Dit programma betrof het ontwerp van transformatie van de afgedankte energiefabriek aan de Lloydstraat tot een relatief zelfvoorzienende community. De verbouwing zou geheel met hergebruikte materialen worden uitgevoerd. Het doel van die verbouwing was dat deze enorme kolengestookte energiefabriek volledig passief zou worden geklimatiseerd. Een leefbaar landschap zou voor haar 600 bewoners geschapen worden, met een eigen voedselproductie in de serres die dubbel functioneerden als ‘longen’ en waterreiniging. Het ontwerp voorzag in een beklimbaar landschap met voedsel over het hele dakoppervlak. In de turbinehal was een grote publieke markthal bedacht. Een soort synthese van BIG’s vuilverbranding, MVRDV ’s Markthal en een anarchistische community, maar dan 100% regeneratief en low tech.
Loop je mee? Eet je mee? Meedenken? Of vooral nieuwsgierig?
Stuur een bericht naar
mail@dpfr.nl.
We zien er naar uit je te ontmoeten!
Verslag van de Wandeling
Zo moeilijk is radicaal niet
Césare Peeren leidt ons rond in zijn gedroomde Rotterdam
De laatste zondag van 2024 is grijs en druilerig. Het is geen winters weer. Het enige dat verraadt in welk seizoen wij zijn, is de kerstversiering die de publieke ruimte decoreert in vol ornaat. Klimaatverandering blijft deze dag niet onopgemerkt. Dit is in lijn met de intentie van deze stadswandeling, georganiseerd door Designplatform Rotterdam met architect Césare Peeren van Superuse Studios.
Door Nathan Kars
Aannames ontzenuwen
Peeren voert ons gezelschap mee van Rotterdam Centraal naar zijn huis in Rotterdam Noord. Het doel van de wandeling is contemplatie over hoe stedelijk leven radicaal anders kan: groen, circulair en ontkoppeld van geglobaliseerde economische structuren. De mens heeft diens wereld vormgegeven onder aannames dat mens en natuur afzonderlijk van elkaar bestaan én dat de mens de natuur meester is. Dit heeft consequenties voor de gezondheid van zowel de mens als natuur.
Deze overtuiging brengt hij in praktijk bij architectenbureau Superuse Studios. Upcycling van ‘bouwmateriaal’ staat hier centraal. Upcycling is het proces waarbij aan afgedankt materiaal bruikbare toepassingen wordt gegeven. Dit vermindert niet alleen de ecologische voetafdruk. Het schept ook ludieke esthetiek waar Superuse Studio’s reputatie aan ontleent. Peeren past deze principes ook thuis toe: wat hergebruikt kan worden wordt hergebruikt. Poep en plas leiden tot compost. “Mensen denken dat het gevaarlijk is, maar ze bemesten hun grond wél met uitwerpselen van dieren. Zolang compost een interne temperatuur van minstens 50 graden bereikt, gaan de meeste bacteriën toch dood”, aldus Peeren.
Asfalt als blokkade
Hoe krijgt de stadsmens een beter leven? Peeren benadrukt het belang van de beloopbare omgeving. Lichaamsbeweging is voor velen niet meer vanzelfsprekend, maar een keus. Zelfs relatief korte afstanden legt men liever zittende af. Zo ontstaat onvoldoende binding met de omgeving. Ook iemand die gezond eet kan gezondheidsproblemen krijgen bij onvoldoende lichaamsbeweging. De zeeën aan ruimte die het verkeer inneemt is voor Peeren dan ook een doorn in het oog. Niet het leven, maar asfalt dicteert nu de stad. Hij erkent dat de economie van Rotterdam als logistiek knooppunt gebouwd is op verkeer. Radicaal anders leven met de stad vergt dan ook een economische omwenteling. Hij verwijst naar een Unilever slogan: ‘make sustainable living commonplace’. Het ironische aan deze slogan vindt Peeren dat Unilever geen bestaansrecht meer zou hebben als levensstijlen gericht op duurzaamheid gemeengoed zouden worden.
Anders omgaan met de stedelijke ruimte
Als men de publieke stedelijke ruimte zou gebruiken om voedsel lokaal te produceren, zou de vraag naar producten van bedrijven als Unilever mettertijd verdwijnen. Césare Peeren stelt dat omgevingen met hoogbouw, pleinen en brede wegen (zoals de omgeving Hofplein/Weena) uitermate geschikt gemaakt kunnen worden voor de productie van voedsel. Zonder verkeer en asfalt is de grond vrij om te verbouwen. Glazen gevels van de gebouwen fungeren wellicht als spiegels die het zonlicht over deze stedelijke akkers kunnen verdelen. Het is dus niet eens bijzonder lastig om een stad te voeden met lokale voedselproductie.
Hoe kan zo’n radicaal andere manier van leven gemanaged worden? Een antwoord hierop vindt Peeren in de gemeenschap. Men kan communaal en minder individualistisch leven. Hij stelt zich een stad voor waarbij kleinschalige, zelfsturende bottom-up initiatieven complementair aan elkaar het leven in de stad organiseren. Kleine voorbeelden van dergelijke initiatieven bestaan al in Rotterdam. Denk maar aan fietswerkplaatsen, weggeefwinkels en volkskeukens die beheerd worden door een lokaal netwerk. Binnen krakersverenigingen ondersteunt men elkaar in huisvesting, arbeid, zorg en gemeenschapszin. Naar dat voorbeeld kan een flatgebouw functioneren als een dorpsgemeenschap. Een arbeidsvakbond kan dienen als een gilde waarbinnen men elkaars ontwikkeling ondersteunt.
De stad doet eten!
Ter afsluiting proeven wij zelf van het leven in zo’n omgeving: het huis waar Peeren zelf woont. Daarin organiseren buurtgenoten en anderen een volkskeuken voor hun gezamenlijke maaltijd. Verse ingrediënten komen uit tuinen in de buurt en uit afvalbakken van supermarkten waarin prima voedsel gedumpt is dat bijvoorbeeld een dag over de datum is. Het gezelschap geniet van koken, van eten en van contemplatie over een radicaal andere, circulaire stad.
-----------------
Aantal wandelaars: 20 personen
Deze wandelingen zijn een initiatief van Design Platform Rotterdam; Bianca Spierenburg, curator sociaal bij Designplatform Rotterdam, in samenspraak met Césare Peeren.
Inclusief een mini-workshop dumpsterdiven onder leiden van Nitai:
Dumpster diving (Amerikaans) of Skipping (Brits) zijn Engelse benamingen voor het rondsnuffelen in vuilnis – vaak gevonden in vuilnisbakken dan wel vuilniscontainers – op zoek naar eetbare zaken die door anderen zijn weggegooid. In Nederland wordt iemand die zich hier mee bezighoudt een morgenster genoemd, omdat dumpster diving vaak 's ochtends plaatsvindt in het tijdvak tussen het aanbieden en ophalen van het afval. Veel mensen willen wel dumpster diven naar biologisch voedsel, maar weten niet hoe ze moeten beginnen. Sommigen hebben wel ervaring maar hebben juist moeite om de juiste hotspots te vinden. Speciaal voor hen is er deze mini-workshop gegeven met informatie over waar je bijvoorbeeld veel bins kunt vinden.
