Designplatform Rotterdam
Eerder in de spotlight

Zoek in ons archief op

naam, trefwoord of datum:

Léon Kranenburg
Paul Swagerman 
LÉON KRANENBURG

Een ode aan beeld en kleur
Los van of het je stijl is of niet; uiterst verrast ben je sowieso als je in contact komt met het werk van grafisch ontwerper Léon Kranenburg. Zijn omstreden posterontwerp voor de afstudeershow van de Willem de Kooning ging de hele stad door en hij sleepte er de Zuid-Hollandse Vormgevingsprijs mee in de wacht. Vanuit een mintgroen kantoor runt deze lefgozer designstudio'WOAU!',en dat is dan ook de reactie van mensen op dat wat hij naar buiten brengt. Vanuit een groot verantwoordelijkheidsgevoel om de toeschouwer iets bijzonders te laten ervaren, trakteert hij Rotterdam op een sterk staaltje beeld en kleur. 'Ik zit liever niet in de ruimte te ouwehoeren maar ik waag al gauw de sprong naar vorm.'

''Als een opdrachtgever naar een 'u vraagt wij draaien' studio zoekt dan moet-ie niet bij mij zijn. Ik wil los kunnen gaan op een opdracht en mij medium onafhankelijk uitdrukken. Als ik denk dat een boodschap beter overkomt via een glitterende catwalk in plaats van een print, dan schroom ik niet om dat voor te stellen. Die houding probeer ik ook over te dragen aan studenten waaraan ik les geef. Blijf de opdrachtgever en jezelf verrassen. Combineer typografie met interaction design of gaming met fashion. Hier in de studio zijn er dagen dat we s'ochtends bezig zijn met animatie, vervolgens met ruimtelijk ontwerp en daarna doen we nog research voor een identity. Ja, de sfeer hier is lekker eclectisch.''

Making is thinking

''Ik ben altijd al een beetje een enfant terrible geweest in de designwereld. Op de Willem de Koning academie had ik moeite met de overkill aan conceptueel denken. Natuurlijk is het beschrijven van je idee belangrijk maar ik ben ontwerper; geen schrijver van een boek. Met mijn eindexamenproject besloot ik te breken met conceptuele 'blabla' en ben ik all out gegaan. Weg met de hipster-driehoekjes die zogenaamd existentiële vraagstukken representeren; tijd voor een ode aan beeld en kleur! De directeur van de academie wist geen raad met mijn ontwerp en noemde het 'my little pony design'. Wat een toffe term, dacht ik bij mezelf en heb vervolgens twee pony's in mijn ontwerp opgenomen, met de namen van de directeur en onderdirecteur op hun billetjes getatoeëerd. Dat ging natuurlijk heel Rotterdam door en uiteindelijk won ik zelfs de Vormgevingsprijs! Daar ben ik best trots op.''

''Making is thinking; daar geloof ik heilig in. Je kunt uren schrijven maar begin gewoon met pielen, knutselen, experimenteren. Dan ben je automatisch vanuit de vorm al ontwerpkeuzes aan het maken. Als ik inspiratie wil opdoen ga ik niet eerst met 75B debatteren; ik begin met maken, uitproberen. Nederlands en Scandinavisch ontwerp kenmerkt zich door solide conceptuele ideeën, maar ik mis vaak de visuele executie. Op de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en Kolding University of Design in Denemarken waar ik lesgeef, zie ik het juist vaak bij die vertaling misgaan. Ik push studenten om direct hun uitprobeersels op tafel te leggen, dat is beter dan dat ik alleen maar tekst hoor. Ik heb een groot voorstellingsvermogen maar come on!''

Durf en droom

''Ontwerpen heeft voor mij veel te maken met het uitdagen van je grenzen. Mijn uitdaging ligt nu in het verkennen van de ruimtelijke kant van vormgeving. Ik heb ervaring opgedaan met de identity voor design-shop Groos en sap-bar Sajoer, en nu zijn we bezig met een toffe opdracht voor de jongens van eetcafé By Jarmusch. Hun nieuwste project is een Joods-Arabisch restaurant in Rotterdam-Noord, geïnspireerd op het werk van regisseur Wes Anderson. De stijl van films als 'The Grand Budapest Hotel' en 'The Darjeeling Limited' is heel fotografisch; opperste symmetrie. Met dat aspect wil ik gaan spelen door soms juist het evenwicht weg te halen. Door deze vervreemding beland je als bezoeker niet in een simpele hommage aan Anderson, maar in een uitdagende omgeving die net anders is dan verwacht.'' 

''Ik heb altijd gezegd; ooit wil ik een vliegtuig ontwerpen. Ik bemoei me met alles; van de stewardessen-kleding, tot de belichting, en van de kleur van de bekleding tot de servetjes. Reizen door de lucht blijft voor mij bijzonder. Je komt aan op een vliegveld en dat is al een overweldigende plek op zich. Vervolgens zit je ineens in een aluminium buis op 10 kilometer hoogte. Het lijkt me geweldig om de ervaring van mensen in het vliegtuig zo prettig mogelijk te maken. Nu zijn de deuren nog niet open of iedereen wil er gelijk uit. Als ik mijn ontwerp-skills in kan zetten om dat soort gedoe meer te stroomlijnen lijkt me dat fantastisch. Ik heb al veel mooie projecten mogen doen maar dit is wel echt een 'spekkie naar het bekkie'.''

De 'Chocoprince of Colors'

''Ik word hier in de stad ook wel de 'Chocoprince of Colors' genoemd. De waarde van gewaagde kleuren met een 'wow effect' vind ik ondergewaardeerd. We gaan nog te vaak voor de veilige zwarte schreef, 'omdat de opdrachtgever dat graag wil'. Er zijn zoveel mooie kleuren in de wereld! Ik vind dat we als creatieve voorhoede ook een verantwoordelijkheid dragen voor de vormgeving van Rotterdam. Onze ontwerpen kleuren de stad en mensen moeten er dagelijks tegenaan kijken. Laten we ons niet teveel aantrekken van andere steden en onze omgeving authentiek vormgeven. Er zijn genoeg conceptstores, foodtrucks en yogatenten. Met alle creatieve generaties van Nederland hebben we voldoende potentie hebben om hier in Rotterdam toffe concepten neer te zetten die blijven verrassen. Ik maak me er in ieder geval hard voor en gooi er graag wat kleur en freshness tegenaan.''


Share by: